Kepentingan Amanah Dalam Ilmu

Amanah di dalam ilmu itu sangat penting. Sikap amanah ini yang tiada kepada sebahagian pihak yang kononnya melibatkan diri mereka dengan hadis Baginda Rasulullah sallallahu alaihi wasallam.

Saya telah melihat di dalam sebahagian laman yang membincangkan tentang adakah Nabi sallallahu alaihi wasallam dilahirkan dalam keadaan dikhitan atau tidak.

Malah yang menggelikan hati saya, mereka sanggup mengambil ilmu daripada orang yang tiada kelayakan untuk membahaskan tentang ilmu yang sangat mulia ini.

Bergelar ustaz dan ustazah tapi dhoif dalam rujukan dan langsung tiada baik sangka dengan para ulama. Malah percaya kepada orang yang ilmunya tidak diketahui daripada mana sumbernya. Benarlah sabda Rasulullah sallallahu alaihi wasallam :

إن من أشراط الساعة أن يلتمس العلم عند الأصاغر

Maksudnya : Sesungguhnya diantara tanda-tanda kiamat itu seseorang itu mengambil ilmu daripada orang-orang yang kecil ( maksudnya kecil ilmunya, sedikit adabnya dan hina akhlaknya).

KHITAN

Kembali kepada perbahasan khitan Baginda Rasulullah sallallahu alaihi wasallam.

Saya merujuk kitab karangan guru kepada guru-guru kami iaitu al-Imam al-Allamah al-Muhaddith Dr Muhammad bin Muhammad Abu Syahbah rahimahullah tentang permasalahan ini.

Beliau mengatakan bahawa :

Kebanyakan ulama telah berpendapat bahawa Baginda Nabi sallallahu alaihi wasallam dilahirkan di dalam keadaan :

مسرورا مختونا

Maksudnya: hal keadaannya terputus tali pusatnya dan telah dikhatankan.

Mereka berdalilkan dengan hadis yang diriwayatkan daripada Baginda Nabi sallallahu alaihi wasallam :

من كرامتي على ربي أني ولدت مختونا ، و لم ير أحد سوأتي

Maksudnya : Diantara kemuliaan yang telah diberikan oleh Allah kepada aku ialah aku dilahirkan dalam keadaan telah dikhatankan. Maka tiada seorang pun yang boleh melihat auratku.

Juga diriwayatkan daripada Sayyiduna Abdullah bin Umar bahawa :

ولد النبي صلى الله عليه و سلم مسرورا مختونا

Maksudnya : Baginda Nabi sallallahu alaihi wasallam telah dilahirkan di dalam keadaan telah terputus tali pusatnya dan telah dikhatankan. ( riwayat al-Imam Ibnu Asakir)

Hadis yang pertama itu telah diriwayatkan oleh al-Imam Al-Thabarani di dalam Mu'jam al-Ausath , al-Imam Abu Nuaim, dan al-Imam Ibnu Asakir dengan jalan yang banyak.

Hadis ini juga telah diSAHIHkan oleh al-Hafidz Dhiya'uddin al-Maqdisi di dalam kitabnya al-Ahadis al-Mukhtaarah ( iaitu kitab yang mengumpulkan hadis-hadis yang sohih yang tiada di dalam Sahih Bukhari dan Muslim.

Tashih oleh al-Hafidz Dhiya'uddin ini lebih tinggi daripada yang disahihkan oleh al-Imam Hakim Al-Naisaburi rahimahullah.

Hadis ini juga dihasankan oleh al-Imam al-Hafidz Maghlathi rahimahullah.

P/S: Saya hairan ada orang yang mengaku dia meng'kaji' dan 'meneliti', tapi tidak ketemu dengan pandangan para huffaz Hadis yang mengatakan hadis ini ada yang mensohihkannya.

Mereka hanya menukilkan pandangan al-Imam al-Iraqi dan Ibnul Qayyim di dalam Zadul Maad yang mengatakan ianya dhoif.

Sangat biadap dan khianat terhadap ilmu. Amanahlah. Kalau tak tahu bagitahu semua orang yang kita tak tahu , bukannya belagak pandai macam tahu semua perkara.

Lebih lucu : mengaku merekalah Ahlul Hadis.

Ini ahlul Harddisk bukan Ahlul Hadis.

Semoga bermanfaat dan berhati-hati mengambil maklumat dengan doktor-doktor jelmaan ini. Barakallahu Fikum.

Ustaz Nazrul Nasir